In de mini column van deze week gaan we het hebben over… nemen. De vorige column ging over geven. De tegenhanger van nemen. Daarom belichten we nu een ander facet van nemen. Namelijk het innemen van je ruimte. Want dat vinden sommigen van ons nog best wel eens lastig. We kennen denk ik allemaal wel iemand die vaak veel aan het woord is en daardoor veel ruimte inneemt in gesprekken. Vaak wanneer we dit zelf nog moeilijk vinden hebben we de neiging om deze persoon daar verantwoordelijk voor te houden. “Wanneer jij niet zoveel zou praten, zou ik kunnen zeggen wat ik wil zeggen.” Wat mij echter door de jaren heen is opgevallen is dat wanneer diegene die normaal het woord voert er niet is, iedereen elkaar aan zit te kijken en er ongemakkelijke stiltes vallen.
Daarom gaat deze column ook over ruimte nemen. Met de nadruk op het woord nemen. Je kan wachten tot een ander jou vraagt om jouw mening of inzicht, maar dit gebeurt meestal niet. Wanneer jij iets wilt bijdragen, dan zal je zelf de aandacht naar je toe moeten trekken en jouw zegje moeten doen. Dit is jouw verantwoordelijkheid en van jou alleen.